De energiecrisis waar we in zitten is niet alleen een kwestie meer van hoge energieprijzen en zorgen over de leveringszekerheid. De crisis sijpelt in steeds meer aspecten van onze samenleving door wat daarmee een impuls geeft aan de verandering van ons energiesysteem. De effecten zijn ook steeds duidelijker zichtbaar in verwante systemen, waaronder bijvoorbeeld het economische systeem. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) verwacht dat 1/3e van de wereldeconomie in 2023 in een recessie zal belanden.
De indicatoren over de Europese economie slaan daarnaast ook niet de goede kant op uit. De Euro Area ZEW Economic Sentiment Index (peiling van het optimisme over de economische ontwikkelingen van de komende 6 maanden onder financieel- en economie experts) staat rond het laagste punt in 14 jaar tijd (via Reuters).
Het zijn vooral de hoge gasprijzen die er voor zorgen dat met name de energie-intensieve industrie het moet ontgelden. De industrie is in Europa verantwoordelijk voor ongeveer 27-28% van de Europese gasvraag (via FT). Fabrieken zoeken nu inventieve methoden om hun gasvraag te beperken, sommigen sluiten tijdelijk hun deuren. De vraag is wat voor effect de energiecrisis gaat hebben op de concurrentiepositie van de Europese industrie, dat toch verantwoordelijk is voor 15 procent (35 miljoen mensen) van de arbeidsplekken in Europa. Een onderwerp dat nu ook steeds duidelijker naar voren komt op de politieke radar.
Voor huishoudens en MKB was ruim twee weken geleden al een regeling ingesteld (zie Rijksoverheid). Deze curatieve maatregel is er met name op gericht om op de korte termijn een stuk koopkracht en bestaanszekerheid te waarborgen. Voor op de langere termijn is het belangrijk dat we de energietransitie versnellen; minder verbruiken en wat we verbruiken, lokaal opwekken op een duurzame manier. Daarmee kunnen we in de toekomst curatieve maatregelen voorkomen.